Grachtenrace Amsterdam 2012

Het is inmiddels alweer meer dan een week geleden en de blaren beginnen langzaam aan te genezen. Maar het was een weekend om niet snel te vergeten! Jawel, vorige week zaterdag (13 oktober 2012) was het weer zo ver! Meer dan 120 sloepen werden losgelaten in de grachtengordel van Amsterdam, om daar voor de 26e keer de Grachtenrace Amsterdam te roeien.

Deze race van dik 24 kilometer is één van de zwaarste races van het sloeproeien in Nederland. Natuurlijk is de race der races de HT: de Harlingen -Terschelling race die nog bijna 10 kilometer langer is. Maar men moet niet vergeten dat het roeien door smalle grachten en onder lage bruggetjes heel veel energie en techniek vraagt van zowel stuurman als roeiers.

De eerste start was om klokslag 11.00 uur in de IJhaven, ter hoogte van de Passenger Terminal Amsterdam, om vervolgens oostwaarts een ronde te roeien en via het Oosterdok (langs Nemo) de grachten in te duiken. Roeien door de soms erg smalle grachten van Amsterdam gaat niet zonder slag of stoot. Om sommige plaatsen is het eigenlijk onmogelijk om elkaar in te halen. Maar het is en blijft een race, dus zijn er toch sloepen die dat wel proberen. Met als gevolg dat er sloepen vast komen te zitten onder bruggen, er riemen worden verloren of gebroken en dat er soms een woordenwisseling is. Daar staat wel tegenover dat het een prachtig spektakel is om te zien, voor alle fans of onwetende toeristen die toevallig langswandelen. Ondanks dat de regen op de dag van de race met bakken uit de hemel kwam vallen, was er rond de grachten genoeg publiek aanwezig om de sloepen aan te moedigen.

Na de grachten verlaten te hebben ging de race verder over de Amstel om ter hoogte van de A10 weer om te keren en via de Singelgracht, de zeeburgersluis en de Nieuwe Vaart door te racen naar de finish in het Oosterdok.

Met twee sloepen van het Maritiem Instituut ‘De Ruyter’, te weten De Titanic en ’t Zeepaard, zijn we op vrijdag al vertrokken naar Amsterdam. De sloepen gingen op de vrachtwagen en de roeiers met de trein. We sliepen op een slaapschip in het Oosterdok, zodat we zaterdagmorgen uitgerust en op tijd aan de start konden verschijnen. Beide sloepen hadden een kersverse stuurman en meer dan de helft van de roeiers had nog nooit een riem aangeraakt vòòr de zes weken training, voorafgaand aan de race. Het was dus een behoorlijke uitdaging om met deze twee teams de race te roeien! De goden waren ons niet goed gezind, want waren we bijna droog geroeid van de vorige regenbui, dan kwam de volgende ons weer fijn nat kletteren. Toch kwam, met veel bloed, zweet en blaren na ruim vierenhalf uur roeien de Titanic over de finish. En ook ‘t Zeepaard kreeg een half uur later het VOC-schip de Amsterdam in het kielzog, wat het einde betekende van deze uitputtende lange en vooral natte race.

We mogen dan misschien in de laagste regionen gefinished zijn, maar dat neemt niet weg dat iedereen een topprestatie geleverd heeft! Na pas zes weken training het opnemen tegen teams die al tien jaar in dezelfde opstelling roeien en waarvan de gemiddelde leeftijd beduidend hoger ligt, is niet niets.

Na de race was een heel aardige man bereid ons terug te slepen naar het Java-eiland waar de sloepen weer op de vrachtwagen werden geladen. De roeiers konden even opwarmen en bijkomen bij de EHBO-post met een warme deken en kop warme thee. Nadat ieder een beetje bijgekomen was, zijn we gezellig met z’n allen uit eten geweest en daarna tot in de late uurtjes op stap gegaan in onze bruisende hoofdstad. Al met al, was het een dag op nooit te vergeten! En bij deze willen wij dan ook onze roeiers enorm bedanken, want zonder hun doorzettingsvermogen hadden we het nooit gehaald!

Meer… De Ruyter