Als je een keer in een valstrik trapt…

Peter Laureyssens klonk alles behalve opgewekt nadat hij als veertiende gefinisht was in de eerste etappe van de Transat 650. “Ik weet echt niets anders te zeggen dat het heel erg fout is gegaan” geeft hij toe. “De bootsnelheid was geweldig. Van bij de start had ik het gevoel dat ik mijn belangrijkste opponenten wel de baas kon. Maar dan ben ik halsstarrig door blijven gaan op basis een weersvoorspelling die snel en drastisch is veranderd. De val klapte dicht en de wind viel weg.”

“In plaats van ten westen van de rechte lijn tussen Finisterre en Funchal te gaan varen, had ik er ten oosten van moeten zitten. Dat was een vergissing die me duur te staan is gekomen.”

Van bij de start, vorige dinsdag, ging schipper Peter Laureyssens en zijn Ecover 650 als een trein. De overtocht van de Golf van Biskaje verliep zoals gepland, hij lang binnen gezichtsafstand van de koploper Isabelle Joschke. Het was een match race.

Laureyssens: “Maar aan Finisterre, de noordkaap van Spanje, ben ik blijven doorgaan naar het westen omdat dat de strategie was die we voor de start hadden vastgelegd. Boven de oceaan, ver van de kust zou meer wind zitten. Alleen is de anticycloon sneller naar het oosten verschoven dan voorzien en werd ik plotseling vastgenageld in een zone met afnemende wind. Daar ging mijn snelheid. Terwijl de anderen aan snelheden boven de tien knopen dichter onder de Afrikaanse kust doorsurften, moest ik alle moeite doen om weer uit de windstilte te komen. Dat heeft me dus dertien plaatsen gekost. Toen ik uiteindelijk toch weer terug in de windzone kwam was Isabelle al bij wijze van spreken aan het finishen.”

Een ferme beslissing die ernstige gevolgen heeft, en die Peter niet kon corrigeren, bij gebrek aan extra informatie. “We moeten het doen met een erg simpel weerbericht. Als je in een windstilte kleeft, geraak je er niet uit. Het is makkelijker om het te voorzien en te anticiperen.” Veel woorden wil hij er niet aan vuilmaken. De kwestie zal zijn om de strijdbaarheid weer op te vijzelen tegen de volgende start van het belangrijkste deel van de race: de oversteek van de oceaan.

Het is veel te vroeg om wat voor uitspraak dan ook te doen over die grande finale. Het is tenslotte 3100 zeemijlen. Hiervoor is alles op alles gezet. Maar een stommiteit als deze, dat gaat me geen twee keer overkomen. Nu eerst een beetje tot mezelf komen en dan zien hoe ik die veertien uur achterstand zal kunnen goed maken. Het gaat toch om een race van 19 dagen.

Bron: PL Yacht Racing, 25-09-2007;